مقایسه تاثیر تزریق سم بوتاکس با اسفنکتروتومی جانبی اسفنکتر داخلی در مبتلایان به فیشر آنال مزمن

چکیده سابقه و هدف: در سال های اخیر اسفنکتروتومی شیمیایی با استفاده از روش های گوناکونی از جمله تزریق سم بوتولینیوم، به عنوان روش مؤثر در درمان فیشر آنال مزمن مطرح شده است. هدف از این مطالعه مقایسه اثر تزریق سم بوتولینیوم با اسفنگتروتومی در درمان بیماران مبتلا به فیشر آنال مزمن می باشد. روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی آینده نگر تصادفی، 19 بیمار تحت عمل جراحی اسفنکتروتومی قرار گرفتند و 21 بیمار با تزریق سم بوتولینیوم به میزان 30 واحد منقسم در 3 سرنگ انسولین جداگانه (هر کدام حاوی 10 واحد سم بوتولینیوم) به صورت تزریق داخل اسفنکتر داخلی مقعد در قدام و طرفین مقعد، درمان شدند و در یک دوره پیگیری 6 ماهه از نظر التیام و بی اختیاری مدفوع و گاز بررسی و با آزمون کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفتند. یافته ها: میزان التیام کامل فیشر در هفته دوم تا ماه ششم در گروه بوتاکس به ترتیب 33/3، 76/2، 85/7 و 85/7 درصد و در گروه اسفنکتروتومی به ترتیب 47/4، 89/5، 100 و 94/7 درصد بود (4/0>p). در هیچ یک از بیماران دو گروه بی اختیاری مدفوع مشاهده نشد. بی اختیاری به گاز نیز در هفته دوم تا ماه ششم در گروه بوتاکس به ترتیب 38/1، 19، 4/8 و صفر درصد و در گروه اسفنکتروتومی به ترتیب 63/2، 31/6، 26/3 و 21/1 درصد بود. بی اختیاری به گاز تنها در ویزیت ماه ششم از تفاوت آماری معنی-داری برخوردار بود (04/0=p). نتیجه گیری: اسفنکتروتومی شیمیایی با تزریق سم بوتولینیوم به میزان 30 واحد در 3 نقطه از اسفنکتر روشی کار آمد و کم عارضه در درمان فیشر مزمن مقعدی است. به همین دلیل این روش درمانی به عنوان گام نخست درمانی در بیماران مبتلا به فیشر مزمن پیشنهاد می شود. واژگان کلیدی: سم بوتولینیوم، فیشر آنال مزمن، اسفنگتروتومی داخلی مقعد.